obiad na opak, ale po polsku!

Taki dzień zdarza się raz na cztery lata. I chociaż nosi nazwę 29 lutego, to tak naprawdę przesunięcie w roku przestępnym występuję między 23 a 24 dniem lutego. Co nie zmienia faktu, że musiałam wykorzystać dzisiejszy dzień i coś napisać na blogu, bo kolejna taka szansa dopiero za cztery lata ;) Mam nadzieję, że kolejny taki przepis zdarzy się też dopiero za długi czas.

Pomysł na obiad, bardzo polski i tradycyjny. Myślę, że wielu blogerów kulinarnych nie docenia kuchni polskiej, bo normalne stało się to, że na obiad jemy orientalnie brzmiącą rybę z curry, penne boscaiola, Kaiserschmarrn czy sushi. A polskie przepisy są tak trywialne i oczywiste, że stają się zwyczajnie pomijane. Jednak nie ze względu na "pospolitość" tej potrawy chcę, żeby kolejny taki wpis znalazł się tu za kilka lat. Nie, nie, nie...
Jedynym powodem jest fakt, że ja tego dania po prostu nie lubię. Zajadałam się nim w przedszkolu, a potem mi zbrzydło i nie umiem teraz tego ruszyć. Jednak L. bardzo lubi, więc ostatnio postanowiłam je przygotować. Już raz miałam okazję gotować po ciemku, tym razem jednak musiałam gotować nie używając podstawowego kulinarnego zmysłu - smaku. Na szczęście przepis jest prosty, a L. bardzo smakowała wątróbka z cebulką.

Składniki:
-30 dag wątróbki
-mała cebula
-kilka łyżek masła
-sól


Wątróbkę przed smażeniem można obtoczyć w mące, ja jednak z tego zrezygnowałam i wrzuciłam na rozgrzane masło w głębokiej patelni. Musimy pamiętać, żeby smażyć ją pod przykryciem, bo zaczyna strzelać. A także, że solimy na końcu, bo może stwardnieć. Podsmażamy z obu stron (ok 15 minut to powinno zająć), w tym czasie na oddzielnej patelni szklimy cebulę i dorzucamy do wątróbki. Wszystko razem smażymy kilka minut, solimy i możemy podawać. U mnie z ziemniaczkami i duszoną kapustą.


***
Spotkanie w sprawie niemieckiego się odbyło i przyszło naprawdę mnóstwo ludzi. Zobaczymy co z tego wyjdzie ;)

Dzisiaj rano obudziło mnie piękne słońce, więc szybko się zebrałam i pojechałam do dziadków, bo Mała K. była na dwa dni w Gliwicach. Poszłyśmy na spacer na plac zabaw, huśtałyśmy się razem i przeglądałyśmy w kałużach. Usłyszałam też, że mam bardzo rezolutną...córeczkę ;) Dzisiejsza pogoda i połowa dnia dostarczyły mi dużo uśmiechu!
A jeszcze więcej uśmiechu mam na samą myśl o planach zumbowych z mojej szkoły tańca - w przyszły czwartek będziemy występować z okazji Dnia Kobiet, a w maju będzie organizowany maraton zumby w Gliwicach :D Już nie mogę się doczekać!
Zaraz szybki obiad i uciekam na jedyne w dniu dzisiejszym zajęcia ;)