starcie polskie, czyli kremówka czy napoleonka?

Klamry. Kilk, klik, klik...Maska. Odgarnąć włosy, a na głowę kask. Cyk, po brodą. Gogle. Dwie pary rękawiczek, bo dziko wieje. Jadę pod górę, obserwując tę niesamowitą aurę. Metr śniegu obok mnie, przysypane choinki aż czubki im się wyginają w dół. I padający puch z nieba. Jednocześnie z Rodzicielką wypowiadamy: "Bajka!".
Potem to już tylko spojrzenie w dół, rozpęd, uginam kolana i lecę. Czasem tuż przy ziemi, skacząc przez muldy, wymijam wszystkich, na dół dojeżdżam z palącym ciepłem w nogach, na granicy bólu. Hamuję i wzbijam tuman śniegu. Ale jak ja to uwielbiam! A moja czarna trasa w Szczyrku jak zawsze niezastąpiona, prawie wcale nieprzygotowana, dzięki czemu jeszcze bardziej wymagająca.

Popołudnie w ramionach L., skończyłam "Grę o tron" i zabrałam się za weekendowe ciasto, bo nie chciało mi się w piątek. Ostatnio postanowiłam zająć się za pewne tradycyjne, wszystkim znane smaki. Najpierw była karpatka dla L. na urodziny w pracy (nie udało mi się zdjęć pstryknąć, więc wpis poczeka na kolejny raz), a ostatnio naszło mnie na bardzo podobne ciasto - napoleonkę, zwaną także kremówką. I tutaj pojawił się pewien problem - jak to jest z tą nazwą? Poszukałam i znalazłam takie wyjaśnienie na Wikipedii:
Kremówka, napoleonka – ciastko na cieście francuskim przełożonym kremem waniliowym lub budyniowym, zazwyczaj posypane cukrem pudrem.
W niektórych częściach Polski (np. w Kaliskiem, w Warszawie) ciastko nosi nazwę napoleonka. We Wrocławiu znane są zarówno napoleonki (z kremem śmietanowym), jak i kremówki (z kremem waniliowo-budyniowym). Odwrotnie jest w Łodzi. Z kolei w Krakowie napoleonką nazywa się czasem ciastko z bladoróżowym kremem z białek, w innych częściach kraju zwane napoleonem.

W mojej okolicy spotykam się z dwiema nazwami, a w kawiarni dostanę ciasto francuskie przełożone kremem budyniowym. I przyznam się szczerze, że swego czasu nie lubiłam kremówek, a przecież...Wiesz co jeszcze wszyscy lubią? Kremówki. Znasz kogoś, że jak mu powiedziałeś: “Ej masz ochotę na kremówkę”. To on: “Nie stary, nie lubię kremówek.” Kremówki są pycha. Pewnie część z Was rozpoznaje cytat ze Shreka, wypowiedziany przez osła. I jedno mogę powiedzieć - nieważne czy napoleonka czy kremówka, ciastka z tego przepisu są pycha!

Składniki (powtarzam za autorką) na ok 12 kremówek:
Ciasto francuskie:
-300g masła
-300g mąki pszennej
-1 jajko
-1/2 łyżki octu (6%)
-woda (ciepła ok. 100ml)

Oczywiście, ciasto francuskie możecie kupić w sklepie i je po prostu upiec, ale ja postanowiłam zrobić swoje własne i nie żałuję :)
Całe masło kroimy na niewielkie kawałki i zagniatamy na kulę ze 100g mąki pszennej. Trzeba to zrobić szybko, bo inaczej zacznie mięknąć i przyklejać się do blatu. Kładziemy na foli spożywczej, przykrywamy i formujemy kwadrat o boku ok. 13 cm. Wkładamy do lodówki. W tym czasie z pozostałych składników zagniatamy ciasto, nie dolewamy całej wody od razu, tylko po trochu. Ciasto ma być jak to na pierogi.
Rozwałkowujemy je na cienki okrąg (mój miał 35-40 cm średnicy), kładziemy na środku kwadrat z masła i mąki i zawijamy ciasto, dokładnie zlepiając brzegi.

Kładziemy na stronie ze złączeniami i rozwałkowujemy (starają się wałkować tylko w jedną stronę) na prostokąt o grubości ok. 0,5-1 cm i składamy na trzy części, jak list. Tzn. jeden koniec do środka, a potem na to drugi koniec. Delikatnie spłaszczamy wałkiem, zwijamy w folię spożywczą i wstawiamy do zamrażalnika na 15 minut. Czynność powtarzamy jeszcze trzykrotnie.

Następnie ciasto przecinamy na pół (w poprzek), jedną połowę chowamy do lodówki, a drugą rozwałkowujemy na cienki prostokąt. Musi być dość spory, bo ciasto kurczy się w czasie pieczenia. Pieczemy na papierze, w piekarniku rozgrzanym do 220 stopni przez 15 minut. To samo robimy z drugą połową. 

Masa budyniowa:
-1 litr mleka
-50g masła

-130g cukru
-2 łyżeczki cukru waniliowego
-4-5 żółtek
-2 jajka
-130g mąki pszennej
-90g mąki ziemniaczanej


Zwiększyłam trochę ilość mąki w stosunku do przepisu ze strony autorki, a mojej masy wyszło mniej i wydaje się być bardziej płynna niż na zdjęciu autorki. Ale jest prawda w tym co ostatnio usłyszałam - masa budyniowa domowa jest lepsza od tej na kupnym budyniu. 

3 szklanki (szklanka = 250ml) mleka gotujemy z masłem i cukrami. W tym czasie pozostałe mleko miksujemy z jajkami, żółtkami i mąkami. Dodajemy do gotującego się mleka i miksujemy, żeby nie powstały grudki. Czekamy aż masa zrobi się bardziej gęsta, ewentualnie można dodać jeszcze łyżkę mąki, jeśli byłaby za rzadka.

Upieczone blaty ciasta kroimy na prostokąty, bo później będzie się ciężko kroiło. Wykładamy formę folią aluminiową albo formujemy prostokąt z foli wielkości spodu do ciasta, żeby nam się masa nie wylewała z ciasta. Na spód układamy prostokąty z ciasta, nalewamy masę budyniową i na górę znów układamy ciasto. Wstawiamy do lodówki na min. 12 godzin. Po wyjęciu obsypujemy cukrem pudrem.

***
Dzisiaj popołudniu czeka mnie nauka na jutrzejsze kolokwium z metod statystycznych, a w chwili obecnej jeszcze totalnie nic nie umiem. Zobaczymy ile tym razem będę potrzebować czasu na nadrobienie semestru ;)

I przypominam o konkursie Blog Roku 2011! Startuję w kategorii Moje zainteresowania i pasje i proszę o smsy H00363 na nr 7122 (koszt 1,23zł - cały dochód idzie na cele charytatywne). Z góry wszystkim dziękuję :)