tysiąc słów

Ubolewam nad tym, jak nam się psuje komunikacja i jak się zmienia język. Skróty, półsłówka, wtórny analfabetyzm. Łatwiej napisać sms albo mail niż poprosić o rozmowę w cztery oczy. Sama też widzę po sobie, że niewiele piszę i ciężko czasem mi zebrać myśli, a jeszcze mniej wdaję się w dyskusje i rozmowy. Pewnie i tak z moimi umiejętnościami komunikacji nie jest aż tak źle, bo jednak piszę i mówię, a w liceum nie miałam problemów z pracami pisemnymi. Przeraża mnie fakt, że ludzie tracą zdolność do swobodnego wyrażania się na dany temat, a za to wrzuca się ich w schematy wypowiedzi, że dla przeciętnego maturzysty wymóg tych kilkuset słów na maturze z polskiego to zbyt dużo, a połowa uczniów prezentacji maturalnej uczy się na pamięć (modląc się przy tym o łatwe pytania kontrolne). Brak dyskusji , brak umiejętności wyrażenia siebie w słowach, w zamian za to proste i czytelne komunikaty, które prowadzą do deformacji naszego języka.

taka refleksja mnie naszła.

Z okazji weekendu, dość spokojnego czasu, postanowiłam wyrazić siebie. Najlepiej mi to wychodzi podczas robienia słodkości, pierwsze powstało ciasto o smaku zakochania, a potem małe słodkości, które podobno wyrażają więcej niż tysiąc słów ;) O cieście napiszę niebawem, dzisiaj o czekoladkach a la rafaello.

Składniki na 25 czekoladek:
-2 tabliczki białej czekolady
-10 dag masła
-10 dag cukru pudru
-2 łyżki śmietanki kremówki
-kilka herbatników
-migdały
-10 dag wiórków kokosowych
-opcjonalnie łyżka białego rumu/wódki

Czekoladę łamiemy w kostki i roztapiamy w kąpieli wodnej. Pod koniec dodajemy masło, śmietankę i cukier. Wszystko razem dokładnie mieszamy. Herbatniki kruszymy i razem z 3 łyżkami wiórków kokosowych dodajemy do chłodnej masy. Wstawiamy do lodówki, żeby masa stężała. Ze stężałej masy formujemy kulki wielkości orzecha włoskiego, wsadzamy do środka migdał i obtaczamy w wiórkach.

***
Bardzo szybko minął mi weekend, nawet nie zauważyłam kiedy. Nadchodzący tydzień będzie krótki, bo 3 dni i wolne znów, ale to będą dość intensywne 3 dni. Trzymajcie kciuki, szczególnie za moje wszystkie badania i środowe kolokwium z elektroniki...a ja na razie idę myśleć o przyjemniejszych rzeczach jak np. jutrzejsze judo z moimi zakwasami na mięśniach międzyżebrowych.
I byle do środowego wieczoru i kursu tańca.
Byle do piątku i wyprawy do Małej K.

Przypominam wszystkim o grudniowym spotkaniu blogerów! Jeśli jesteście zainteresowani to zostawcie w komentarzach adres e-mail oraz miejscowość, z której pochodzicie :)