rozmarynowe pałki z piwem i musztardą

Jestem wybredna, przyznaję. Przez lata byłam niejadkiem, a moje wybrzydzanie dość mocno wpłynęło na moje smaki. Staram się z tym walczyć, ale wciąż z mięs wybieram te, które mają najmniej tłuszczyku, żyłek i całej reszty, za którą nie przepadam. Dlatego, jeśli chodzi o moje mięsne przepisy, to zazwyczaj sięgam po piersi drobiowe czy świeżo mielony kawałek ładnego mięsa. Ostatnio jednak zapanowała nuda w mojej kuchni, więc dla urozmaicenia kupiłam podudzia z kurczaka. Reszta składników znalazła się sama. Musztarda, niedopite piwo pszeniczne i zamrożony rozmaryn stworzyły ciekawą mieszankę smaków, która zaowocowała smacznym obiadem.

Składniki na 2 porcje:

-4 podudzia z kurczaka

-łyżeczka musztardy dijon

-3 łyżeczki musztardy sarepskiej

-łyżeczka oleju

-1/4 łyżeczki słodkiej papryki

-1/4 łyżeczki papryki chili

-kilka ząbków czosnku

-ok 100ml piwa

-rozmaryn

Pałki myjemy i osuszamy. Możecie także zdjąć skórę, ale ja ją zostawiłam, bo niektórzy są jej fanami. Musztardę mieszamy z olejem, przyprawami, kilkoma przeciśniętymi ząbkami czosnku i ok 50ml piwa. Zalewamy mieszanką mięso i odstawiamy najlepiej na całą noc. Całość przekładamy do naczynia żaroodpornego, pomiędzy pałki wkładamy obrane i lekko rozgniecione ząbki czosnku, na górę kładziemy rozmaryn. Pieczemy w piekarniku rozgrzanym do 200 stopni przez ok 45 minut, co pewien czas polewając sosem musztardowym bądź pozostałym piwem. 

Podałam z kaszą i marchewką z groszkiem. 

***

Nie wiem czy wiecie, ale większość Politechniki Śląskiej znajduje się w Gliwicach, w mieście, w którym mieszkam od urodzenia. Jak na miasto studenckie przystało, raz do roku, Gliwice zaczynają się bawić. W maju mamy Igry (taka nasza nazwa na Juwenalia). Może wydać się to dziwne, ale jako studentka prawie nie biorę w nich udziału, bo zdążyłam się wyszaleć będąc jeszcze uczennicą bez wykształcenia średniego ;) Wczoraj wracając do domu trafiłam na korowód przebierańców otwierający dwa dni koncertów...

Kilkaset metrów czystej imprezy blokującej połowę miasta, a dla mnie kilka minut uśmiechu, bo akurat trasa biegnie w kierunku naszego mieszkania. 

Dziś jeszcze 5 godzin w pracy i ... udanego weekendu!