eustoma, czekoladowe ciasto i deszczowe rozmowy nocą

Ostrzeżenie! 

Wpis zawiera silnie uzależniające pyszności. Przed przeczytaniem, a tym bardziej przed upieczeniem skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą! 

Nie mogę się oprzeć, żeby napisać o tym cieście. Chociaż w kolejce mam kilka innych wpisów, dzisiaj będzie słodkie i bardzo czekoladowe przedpołudnie. Tak też, zróbcie sobie filiżankę kawy albo herbaty i zapraszam do lektury!

O moim uzależnieniu już wspominałam, dlatego też rzucam się na wszystkie wypieki, które mają coś związanego z kakao albo z czekoladą. Przez liczne murzynki, serniki w cieście czekoladowym, gruszki w cieście czekoladowym od Nigelli (o których też kiedyś muszę napisać) dotarłam do pewnego ciasta. Ciasto idealne, doskonałe, perfekcyjne. Tak czekoladowe, że wręcz nie do pobicia (chyba, że przez samą czekoladę). Rozkosz dla wszystkich czekolado-holików. 

Składniki na formę okrągłą 20-22 cm:

-2 tabliczki gorzkiej czekolady

-pół tabliczki albo cała mlecznej

-6 jajek

-12,5 dag masła

-w oryginalnym przepisie mamy 250g cukru, czyli ponad szklankę, dla mnie to zdecydowanie za dużo, więc daję pół szklanki

-60 g mąki, czyli niecała 1/3 szklanki (mąka ma być tutaj tylko spoiwem, więc jest jej malutko)

Masło roztapiamy z czekoladą i odstawiamy do wystygnięcia. Jajka rozdzielamy na żółtka i białka. Żółtka ucieramy z cukrem na jasny, dość puszysty krem. Dodajemy je powoli do garnka z roztopioną czekoladą. Następnie wsypujemy mąkę i wszystko razem łączymy. Białka ubijamy na pianę z odrobiną soli, wlewamy do masy czekoladowej i delikatnie mieszamy. Ciasto pieczemy 45 minut w 165 stopniach, ale ja zazwyczaj skracam czas o 5-7 minut, żeby było bardziej mokre. Tym razem jednak trzymałam ciasto przez 45 minut i jest dość suche, co widać na zdjęciu.

Przed podaniem robimy jeszcze polewę - tabliczka gorzkiej czekolady i pół tabliczki mlecznej (albo odwrotne proporcje, ja wolę bardziej gorzką). 

Przepis, lekko zmodyfikowany, pochodzi z książki Czekolada. Rozkosz dla wszystkich zmysłów. 

Ciasto jest tak uzależniające, że nie zauważasz jak znika ;) a ja robię wyjątek i zachowuję się niczym Nigella nocą, ciasto potrafię jeść o 1 nad ranem, do śniadania i w ramach obiadu. Co więcej, nawet nie wzbudza to we mnie poczucia winy!

***

Ostatnio często wpadam do "mojej" kwiaciarni. Korzystałam z niej przez 6 lat -gimnazjum i liceum, kiedy była potrzeba zakupu kwiatów. Przez ostatni rok prawie tam nie zaglądałam, ale w zeszłym tygodniu zajrzałam i wyszłam z biało-różowymi goździkami. Wczoraj wybrałam białą i biało-fioletową eustomę (którą widać na zdjęciach). Mam tylko nadzieję, że nie jest im za duszno w moim mieszkaniu i postoją jeszcze kilka dni. A za niedługo początek jesieni, czyli kasztany i złoto-czerwony dywan na drodze do rodziców! 

Wiosnę i jesień uwielbiam za kolory, za to jak miasto zaczyna wspaniale wyglądać. A lato mnie już męczy swoimi temperaturami, jutro znów trzeba wybrać się nad wodę, bo to jedyna opcja wyjścia na dwór w ciągu dnia.

Wczoraj wieczorem wybraliśmy się z L. do klubu. Niestety wszędzie pustki, nie było opcji, żeby potańczyć. Zamiast tego postanowiliśmy sobie zrobić spacer nocą po mieście. Przeszliśmy kilkaset metrów od rynku i zaczął się ulewny deszcz. Skryliśmy się w drzwiach sklepu na rogu kamienicy i obserwowaliśmy jak Gliwice toną w deszczu. Jak mocne krople spadają z nieba, początkowo wolno i nielicznie, żeby przyśpieszyć i tworzyć niesamowity efekt rozpryskiwania się o jezdnię w światłach latarni. Spacer skończył się tym, że przebiegliśmy na drugą stronę skrzyżowania do autobusu, który ma "pętlę" tuż pod naszym blokiem ;)

Efekt podobny jak na tym zdjęciu, tylko nocą :)

Dopisek :)

Odwiedziłam dzisiaj podczas wieczornych zakupów Empik. I znalazłam dwie kulinarne książki, które muszę mieć. Jedna nosi dumny tytuł "Czekolada" , a druga to książka Nigelli:

A w ciągu dnia był taki upał, że wybierając się na obiad wyszliśmy z bloku, stanęłam na klatce, poczułam, że nie mam czym oddychać i wróciliśmy na górę. Obiad na telefon ;)